Vel þjálfað fylgdarlið Berlusconis

 

Þegar NATO fundurinn var haldinn í Reykjavík í maí 2002. Voru þar saman komnir mörg fyrirmenni eins og t.d. Robertson lávarður þ.v. framkvæmdastjóri NATO, Collin Powell þ.v. utanríkisráðherra Bandaríkjanna, Joscha Fischer þ.v. utanríkisráðherra þýskalands, Jack Straw þ.v. utanríkisráðherra Bretlands, Halldór Ásgrímsson þ.v.  utanríkisráðherra o.fl. 

 

Fundurinn fór að mestu fram í stóra salnum í Háskólabíói. Ásamt Háskólabíói, voru húsakynni Hótel Sögu og Hagaskóla einnig undirlögð vegna fundarins. Á Hótel Sögu gistu nokkrir þessara þjóðaleiðtoga á meðan á NATO fundinum stóð. Einnig snæddu NATO gestirnir í Súlnasal Hótels Sögu. Byggingarnar þrjár voru allar afgyrtar ásamt því að mikið löggæslulið vaktaði svæðið undir alvæpni. Þurfti sérstaka passa til að komast inn á svæðið. Vinnu minnar vegna, var ég mikið á hótelinu og komst þá ekki hjá því að rekast stöku sinnum á áðurnefnda kappa, sem komu flestir ákaflega eðlilega fyrir sjónir. Kom manni þó á óvart hvað sumir af þessum mönnum voru lágir í loftinu að vart stóðu þeir fram úr hnefa eins og t.d. lávarðurinn.

En einn þessara þjóðhöfðingja var "stór" þó hann væri lágur vexti. En það var Berlusconi þ.v. forsætis- og utanríkisráðherra Ítalíu. Mér er það mjög minnisstætt þegar Berlusconi gekk valdmannslega inn í hótelmóttökuna, af einum fundinum í Háskólabíói, að þar fór ekkert á milli mála hver væri að koma í hús. Í kringum þennan litla mann með stóra Egóið var hjörð lífvarða í dökkum jakkafötum, með dökk gleraugu og eyrnaplögg. Berlusconi, sem var með  ljósan skósíðan frakka með loðfóðri í boðungunum tiltan á axlirnar án þess að vera með hendur inn í ermunum,  gekk greitt inn gólfið með lífvarðar hersinguna á eftir sér. Skyndilega yppti Ítalski forsætisráðherrann lítillega öxlum án þess að segja orð og einn af öryggisvörðunum sem fyrir aftan hann var stekkur til og tekur af honum frakkann, án þess að ráðherran svo mikið sem hægði á göngunni, eða þá að neinn í hópnum sýndu nokkur svipbrigði. Virtist bara vera hinn eðlilegasti gjörningur. Þetta var sjón að sjá. Ætli Berlusconi taki upp fyrri valdsmanns takta þegar hann kemst til valda á Ítalíu að nýju? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Garðar bróðir að störfum sem pikkaló, þegar Robertson lávarður kom á Hótel Sögu til að vera viðstaddur NATO fundinn 2002

Berlusconi spáð öruggum sigri í öldungadeildinni

JÓHANNES Á BORG, FYRSTI ATVINNUMAÐUR ÍSLENDINGA Í ÍÞRÓTTUM

 
Á sunnudagskvöldið s.l. fékk ég sms, frá Jóa Héðins félaga mínum í glímunni, um að nýhafinn væri þátturinn Andrarímur í umsjón Andra Thorssonar á Rás 1. Þáttur þessi innihélt að mestu leiti 45 ára gamalt viðtal sem Stefán Jónsson fréttamaður tók við Jóhannes Jósefson kenndan við Borg í tilefni 80 ára afmælis hans árið 1963. Stefán Jónsson reit æviminningar Jóhannesar á Borg um svipað leiti. Er þessi bók gríðarlega fróðleg og skemmtileg aflestrar.

Í útvarpsviðtalinu ræða þeir félagar um glímuna, sem hann taldi reyndar dauða þegar þetta viðtal var tekið, og einnig atvinnumennsku Jóhannesar erlendis, hvar hann keppti í ýmsu fangi ásamt glímu í fjöleikahúsum og öðrum opinberum vettvangi. Þá útlistar Jóhannes hvernig á hann rann berserksgangur þegar mótherjar hans höfðu rangt við með fólskubrögðum og svindli. Þjóðerniskennd Jóhannesar kemur glögglega í ljós í þessu viðtali og hvernig það stuðlar að því að hann ásamt öðrum stofna Ungmennafélag Íslands. Einnig talar Jóhannes um þær stórtæku framkvæmdir að byggja Hótel Borg þegar hann kemur heim úr atvinnumennskunni 1928. Frá því að fyrsta skóflustungan að hótelinu var tekin og þar til það var opnað 19. janúar 1930 kl 15.00, liðu 18 mánuðir. Hvet sem flesta til að hlusta á þennan merka mann sem enn þann dag í dag er mikil fyrirmynd margra glímumanna þar með töldum blogghöfundi.

Hér er viðtalið við Jóhannes á Borg (þátturinn er 1 klukkustund)

P.s. ég kem bráðlega með pistil um Íslandsglímu. 

Herbergi uppgötvað í húsi við Laufásveg

Við Laufásveginn, þar sem vinnustaður minn er til húsa, drýpur sagan af hverju strái og úr hverju húsi. Hefur margt merkt fólk búið við götuna og gerir enn. Sagan sem ég heyrði fyrir allnokkru, gerist í einu af þeim húsum sem við götuna standa og segir svo frá þegar Albert heitinn Guðmundsson (fyrrum þingmaður og ráðherra) var ný fluttur heim á klakann, eftir gifturíkan feril í atvinnuboltanum út í Evrópu einhvern tíman upp úr miðri síðustu öld. Hafði hann ásamt konu sinni fest kaup á og flutt inn í stórt einbýlishús við Laufásveginn.

Eitt sinn átti hann að hafa fengið til sín málarameistara til að mála alla veggi og loft innanstokks á Laufásveginum. Þegar Albert taldi sig vera búinn að sýna málarameistaranum inn í hvert herbergi á öllum hæðum sem mála þyrfti. Þá spyr  málarameistarinn Albert og bendir á einar herbergisdyrnar innst í ganginum niðri í kjallara, þar sem þeir voru staddir: ,,Hvað með þetta herbergi, á ekki að mála það líka?" Albert horfir hugsi á dyrnar um stund, tekur svo í snerilinn og opnar inn í umrætt herbergi og segir; ,,Ég vissi nú bara ekki af þessu herbergi hérna!"

Af þessari frásögn má ætla að húsið hafi verið svo stórt að húsráðandi hafi sennilega ekki komist í að kanna það til fullnustu, þrátt fyrir að vera fluttur inn, áður en hann fékk til sín málarann. Það má geta þess að þetta umrædda einbýlishús, sem hýsti Albert og fjölskyldu forðum, gekkst undir mikla endurnýjun og stækkun á síðasta ári. Kannski er það til marks um breytta tíma og kröfur um meira húsrými, að núverandi eigendum hefur  sennilega eitthvað þótt vanta upp á plássið í því.

Steinólfur í Fagradal

Um daginn heyrði ég "brandara" sem er gott dæmi um hvernig sögur, sannar og skáldaðar, taka breytingum þegar þær berast munnlega manna á milli. Þessi "brandari" sem ég heyrði á dögunum hafði ekki aðeins breyst frá því að flytjast landsfjórðunganna á milli, frá því ég heyrði hana fyrst fyrir nokkrum árum, heldur hafði aðalpersóna sögunnar einnig skipt um kyn! En þá að sögunni þeirri upprunalegu og sönnu að sögn, en hefur tekið stakkaskiptum manni fram að manni eins og áður segir.

Dótturdóttir Steinólfs í Fagradal á Skarðsströnd í Dölum sagði mér frá því þegar afi hennar þurfti fyrir nokkrum árum að dvelja á heilbrigðisstofnun einni í einhvern tíma. Þar hafði hann ekki alltaf verið allskostar ánægður með fæðið sem honum var boðið upp á. Einkum var Steinólfur ósáttur við að þurfa leggja sér til munns "skíthoppara" sem þar voru stundum á boðstólnum. En svo kallaði hann hænsnin og vísaði til þess að sá fiðurfénaður spígsporaði gjarnan á fjóshaugnum og væri lítt lystugur fyrir vikið. En steininn hafi þó tekið fyrst úr hjá honum þegar einn sjúkraliðinn hafi sagt Steinólfi aðspurður að þann daginn yrði snitsel í hádegismat. Ekki stóð á viðbrögðum Steinólfs: ,,Snitsel!!?? Ég hef étið landsel og útsel. En snitsel, það kvikindi hef ég aldrei heyrt um hvað þá étið"

Þeir sem átta sig ekki á hver Steinólfur er, þá var hann til að mynda í þættinum "út og suður" sem margir ættu að kannast við af RÚV undir stjórn Gísla Einarssonar. Sagði Steinólfur þar frá manni úr sinni sveit; ,,Hann var svo mikill miðill að það var "rosalegt", og heyrðist orgelleikur uppúr honum um nætur". Einnig talaði hann um álagablett nokkurn sem hafði verið sjálfgefinn áningarstaður áður fyrr, en þar var svo reimt það að mönnum reis hold af þarflausu væru þeir einir á ferð. Hann minntist líka á kynni sín af austfirskum bændum og sagði þá svo fjárglögga að þeir þekktu sviðakjammana með nafni, þó þeir hefðu legið 6 mánuði í súr.

Hér fyrir neðan er bréf sem Steinólfur reit til sýslumannsins í Búðardal til að benda á þann möguleika hvort ekki mætti veiða og nýta trjónukrabbann. Bréfið var tekið fyrir á sýslunefndarfundi og þaðan vísað til stofnana í Reykjavík sem gætu haft með þetta mál að gera. Ekki er mér kunnugt hvað kom út úr þeim málum eða hvort þessi kynja vera sé veidd í dag svo einhverju nemi. En bréfið rataði engu að síður inn í tímaritið ÚRVAL á sínum tíma, sem fyrir mörgum árum lagði upp laupana. Þá var bréfið líka birt í MBL. Það var birt óbreitt með stafsetningu Steinólfs, sem að eigin sögn segist vera lítill ufsilonmaður. Þá hefur hann ekki séð ástæðu til að sólunda stóru stöfunum að óþörfu.

Afskrifað tveimur dögum fyrir Mikjálsmessu 1984 Herra Pétur Þorsteinsson sýslumaður.

 -Alúðar heilsan óskir bestu. Þar sem ég hef sannspurt að þú sért áhugamaður sjavargagn og aðra aðskiljanlega náttúru, á, og hér framundan þessum veraldarinnar útnára sem Dalasýsla teljast má vil ég vekja athigli þína á eftirfarandi. Hér framundan láðinu bír ein sérkennileg sjókind bæði djúpt og grunnt, og virðist vera af stjarnfræðilegri stofnstærð 

 -en meðal stærð þessa kvikindis sem einstaklings er svipað og eitt handsápustikki, sava de París, en þó fram mjókkandi og endar í trjónu búkurinn, augu á stilkum svo sem marsbúar hafa og getur dýrið horft aftur firir sig og fram, og haft ifirsýn fyrir báða sína enda samtímis, leikur framsóknarmönnum mjög öfund til þessa hæfileika dýrsins -tvær tennur hefur dýrið sína í hvoru munnviki og bítur saman tönnum frá hlið, tennur þessar eru ekki umluktar vörum heldur nokkurskonar fálmurum og brosir dírið þar af leiðandi sífelldlega, og þó heldur kalt -til að bera sig um hefur skepnan 10 fætur og ber kné mjög hærra en kviðinn, það er mjög krikagleitt líkt og hestamenn sem lengi hafa riðið feitu.

Ævinlega gengur dýrið útá hlið ímist til hægri eða vinstri og virðist vera mjög pólitískt, einnig má það teljast mjög siðferðislega þróað skapnaðarlega þar sem spjald vex fyrir bligðun þess mjög sléttfellilega, einna líkast skírlífisbeltum

-ekki verður dýrið kyngreint af þessum sökum nema með ofbeldi

-ef menn vilja hafa einhverja nytjar af díri þessu er afkaplega örðugt að aflífa það snyrtilega, þar sem það sökum síns skapnaðarlags fæst hvorki hengt né skorið, skotið eða rotað, því brynja hörð umlikur skepnuna gjörsamliga og er lífsseigla þessa dýrs með ílíkindum, sé það geymt í haldi á þurru landi mun sultur einn ganga frá því dauðu að því er virðist.

-bíður það þá örlaga sinna mjög stillilega en þegar því fer að eimast biðin, gefur það frá sér sladdandi hljóð, samskona sladdandi hljóð mátti heira í baðstofum hér áður firr einkum firripart nætur þegar griðkonur feitar voru knúðar sem ákafligast til frigðar

-Bíldrykkur sá sem bensín kallast hefur mér reinst einna best til að aflífa þessa skepnu óskemmda í þeim tilgangi að þurrka hana innvirðulega og gefa konum í Reikjavík ágætum og æruprýddum, sem ég hef kunningsskap við utanklæða,

-þær stilla þessum skepnum upp við hliðina á Hallgrími Péturssyni ellegar foretanum og svo innan um plattana

-tæplega mun vera vænlegt að veiða þessa skepnu í þeim tilgangi, en ef takast mætti að veiða hana í stórum stíl og upphugsa þokkalega aðferð tilað aflífa hana, vaknar sú spurning hvort ekki mætti verka þessa skepnu í dægilega krás tilað selja þjóðum

-er mér fortalið að Job danskir kaupi og eti ólíklegustu kvikindi og borgi þeim mun meira firir sem skepnan er svipljótari samkvæmt okkar smekk. i þessu skyni mætti eftil vill biðja dírðarmenn fyrir sunnan um rannsón á þessu og fá plögg, með línritum og prósentum, svo sem í eina stresstösku til að birja með

Vertu blessaður

 

Steinólfur Lárusson

                                                                                                                                                
                                                                                                           Trjónukrabbi: