EM heima í stofu

Mér áskotnaðist þetta fótboltaspil á dögunum. Óhætt er að segja að þetta hafi vakið mikla lukku á heimilinu. Það eru búnar að fara fram margar HM og EM keppnir á þessu borði að undanförnu. Meira að segja húsmóðirin hefur ekki látið sitt eftir liggja í færni og knatttækni í þessu spili. Þetta er snilldar spil fyrir alla fjölskylduna......já og vinina. Myndirnar tala sínu máli...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Trausti og Danni að spila á móti Nikulási og Indíönu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gríðarleg keppni í gangi hjá mæðgunum. Einbeitingin leynir sér ekki! 

Söng- og leiklist...

....er frístundariðkun sem dóttir mín hefur verið í frá 6 ára aldri hjá Sönglist í Borgarleikhúsinu. Hún hefur notið þar frábærar leiðsagnar margra góðra söng- og leiklistarkennara þó einkum Erlu Ruthar Harðardóttur leikkonu og Ragnheiðar Hall söngkennara, en þær reka Sönglist, söng- og leiklistarskóla fyrir börn og unglinga. Á þessum 6 árum sem dóttir mín hefur verið í Sönglist, hefur alltaf verið mikið tilhlökkunarefni hjá okkur hjónum að fara á frumsýningu og sjá afrakstur vetrarins hjá dóttur okkar og hennar meðleikurum í enda hverrar annar. Hefur þetta verið snilldarskemmtun í alla staði, þar sem hver og einn nemandi fær að láta ljós sitt skína með leik og söng. Gaman hefur verið að fylgjast með framförum krakkanna frá ári til árs. Þó einkum framförum frumburðar okkar hjóna (eins og gefur að skilja ). Í gærkvöldi var lok annar leiksýning hjá krökkunum á Nýja sviði Borgarleikhússins. Ásamt konu minni og syni, voru báðar ömmurnar einnig með í för. Líkt og við hjónin, hafa þær varla misst af lok annar sýningu hjá barnabarni sínu. Að lokinni sýningu hvarf vart af okkur brosið, svo stolt vorum við af dótturinni sem stóð sig með miklum sóma. Læt hér fylgja videoskot af dóttur minni, Indíönu Björk, þar sem hún syngur "Það er dýrt að vera ég" sem ég tók á frístandandi myndavélina. Gæði myndar og hljóðs er af skornum skammti en vona þó að þetta komist sæmilega til skila.

Gleðilegt sumar öllsömul

 

 

 

Mamma er sextug í dag

UPPVÖXTUR OG NÁM

Móðir mín elskuleg, Jóna Fríða Gísladóttir, er sextug í dag 6. apríl. Jóna Fríða fæddist í Hólslandi í Eyjahreppi, en ólst upp í Hausthúsum í sama hreppi. Hún sótti skólanám í Söðulsholti í Eyjahreppi. Árið 1968 stundaði hún nám við Húsmæðraskólann í Reykjavík og útskrifaðist þaðan sama ár. S.l tvö ár hefur mamma stundað nám, með vinnu, sem Efling stéttarfélag hefur staðið fyrir og nefnist skólabrú og er ætlað fyrir starfsfólk í leikskólum. Mamma útskrifaðist þaðan með fyrstu einkunn í desember s.l. sem leikskólaliði.

STARFSFERILL

Mamma var bóndi í félagsbúi í Hausthúsum ásamt pabba með afa og ömmu í kringum 1969-1970. Síðan var hún bóndi, ásamt pabba, í Akurholti í Eyjahreppi frá 1971-1984. Hvar þau voru fyrst með kindur, en eftir að garnaveiki kom upp í fénu og þ.l. þurfti að slátra því, skiptu þau yfir í hrossabúskap. Frá 1978-1984 gegndi hún starfi matráðskonu við Laugargerðiskóla á Snæfellsnesi. Eftir að mamma flutti til Reykjavíkur starfaði hún í mötuneytinu hjá húsgagnasmíðafyrirtækinu Víði HF í Kópavogi. Þaðan fór hún til starfa hjá lyfjafyrirtækinu Tóró. Eftir að hún ól Garðar bróðir í þennan heim 1986, vann hún tvö ár heima sem dagmamma.  Frá 1988 hefur mamma starfað á þremur leikskólum, Holtaborg, Ásborg og núna er hún á Maríuborg í Grafarholti. 

FJÖLSKYLDA 

Eiginmaður mömmu er Sævar Garðarsson múrari f. 12. nóv. 1946. Sonur þeirra er Garðar Sævarsson nemi í viðskiptafræði við HÍ f. 12. des. 1986.

Áður var mamma gift Vali Frey Jónssyni bílstjóra, föður mínum. Þau skildu 1984. Ég fæddist 20. september 1970 sama dag og réttað var í Þverárrétt. Sem varð til þess að bæði ég og mamma misstum naumlega af þeim réttum. Tengdadóttir mömmu, og þar með eiginkona mín, er María Pálsdóttir skrifstofum. f. 2. okt. 1964. Börn okkar Maríu eru; Indíana Björk nemi f. 5. des. 1995 og Trausti Freyr nemi f. 15. ág. 1999.

Systkini mömmu eru; Sigurgeir Gíslason trésmiður í Borgarnesi f. 25 jan. 1940, Bjarnheiður Gísladóttir leiðbeinandi í Rvík f. 30. apríl 1941, Magnús Gíslason vélvirki í Rvk f. 28. mars 1944 og Alda Svanhildur Gísladóttir sérkennari f. 17. feb. 1953

Foreldrar mömmu voru Gísli Sigurgeirsson f. 18. júní 1915, d. 12. ágúst 1994, bóndi í Hausthúsum og Auðbjörg Bjarnadóttir f. 27. júlí 1915, d. 7. júní 1993, húsfreyja í Hausthúsum. 

Mamma og Sævar eru að heiman á þessum merku tímamótum. Þau hjónin hafa dvalið í höfuðstað norðurlands, Akureyri, um helgina. Hvar þau hafa notið lífsins og lystisemda í góða veðrinu og menningunni þar í bæ. Þau snæddu mjög vel heppnaðan afmæliskvöldverð á "Friðriki V" þar sem var stjanað í kring um þau hjónin. Þá fóru þau einnig á leikverkið "Fló á skinni".

Mínar bestu afmælisóskir til þín mamma mín. Megi gæfa, hamingja og góð heilsa fylgja þér alla ævi. 

Þinn sonur,

Jón Birgir

 

 

Túnisfarar

Í fyrramálið heldur Ásgeir vinnufélagi minn í tveggja vikna ferðalag til Túnis ásamt Ragnheiði spúsu sinni. Þau hafa undirbúið sig af mikilli kostgæfni fyrir þessa ferð, með antipestarsprautum hjá lækni og viðað að sér menningarfróðleik um land og þjóð af netinu. Þá hefur nálgun þeirra hjóna á menningu heimsálfunnar verið nokkuð óvenjuleg en skemmtileg. Þar sem þau hafa lagt mikið á sig til að lifa sig í hlutverk innfæddra. Þó að vísu hafi verið seilst dálítið lengra inn í svörtustu Afríku í þeim efnum en ætla mátti í fyrstu.  En þar sem þau hyggjast fara á bak úlfalda, þá er vissara að vera við öllu búinn varðandi aðra menningarheima Afríku ef þessar hryggháu skepnur tækju upp á því að fælast og hvergi slá  af  með  hjónin á baki fyrr en  í Nígeríu. Eins og margir vita þá eru þessar skepnur til þess fallnar að geta verið án matar og drykkjar í marga daga og því til alls vís. En ég vona að til þessara vandræða komi nú ekki hjá þeim. Heldur njóti þau hverrar stundar þarna í Túnisíu.

 

 

 

 

 

 

 

Hér eru hjónin í undirbúningi ferðarinnar á sérstöku námskeiði sem haldið var á Hótel Selfossi í janúar s.l.  

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er Geiri ásamt Elsu viðskiptafulltrúa úr Brezka sendiráðinu og undirrituðum, sem einnig tók þátt í undirbúningnum ásamt fleiri vinum og vandamönnum sem þarna voru. Elsa var þarna af sama tilefni með fyrirlestur um nýlendustefnu Breta í Afríku og um nálgun vesturlandabúa við innfædda. 

Ragna og Geiri! Hafið það sem allra best í fríinu, góða ferð og góða skemmtun.

Hausthúsar þorrablót

Síðan Gísli afi og Auðbjörg amma frá Hausthúsum á Snæfellsnesi kvöddu þetta jarðlíf (amma 1993 og afi 1994), þá hafa afkomendur og tengdabörn minnst þeirra með því að koma saman á þorranum allar götur síðan 1994 með því að borða saman góðan mat, þ.m.t. þorramat. Fáum árum seinna bættust við afkomendur Benediktu (systur ömmu) og Teits mannsins hennar, sem bæði eru látin. Ýmsar hefðir hafa skapast frá því að hópurinn hóf fyrst að koma saman af þessu tilefni eins og gengur og gerist hjá stórfjölskyldum.

Hefðirnar eru í megin dráttum þessar: Skipst er á að halda þetta heima hjá þeim sem hafa nóg húsrúm til að hýsa veislurnar sem geta talið ca. 70 manneskjur í dag (ef allir myndu mæta). Hver og ein fjölskylda leggur til mat í veisluborðið allt frá kæstum hákarli og gallsúru hvalrengi í forrétt, til heimatilbúinna blandaðra ávaxta og háklassa ís frá París í eftirrétt, semsagt eitthvað fyrir alla. Þá er gjarnan fluttur fjölskylduannáll á léttu nótunum af Jóhannesi Bekk, tengdasyni afa og ömmu eða Þórarni Magna, dóttursyni þeirra, þar sem stiklað er á stóru í lífi hverrar fjölskyldu. Einnig er dúkkað upp með önnur atriði sem eru af ýmsu tagi milli ára. Það hefur m.a. verið boðið upp á leikþætti, leiki, rímur, söng, "heima" gert videó og gamanmál. Þegar líða tekur á kvöldið kemur æðsta ráð stórfjölskyldunnar saman til að útnefna þann sem hefur skarað fram úr á s.l. ári á einhvern hátt. Eru tilefni tilnefninga oft æði misjöfn, allt frá eftirminnilegum hrekkjum (meinlausum þó) til einhverslags afreka eða leiksigra. Verðlaunin er farandgripur til eins árs í senn sem hefur verið nefndur Gíslinn. Gripur þessi (ca. 40 cm hár) stendur á eikarstöpli þar sem fjórir ryðfríir stálteinar standa upp úr honum miðjum, sem enda svo á að um liggja græna netaglerkúlu. Kúlan var áður í eigu Jónu móður minnar og átti hún þá hugmynd hvort ekki mætti útbúa einhvern farandgrip í þorrablót fjölskyldunnar þar sem kúlan væri miðdepill verksins þar sem hún hefði svo sterka skírskotun til Hausthúsa sem liggur jú að sjó. Gripurinn var síðan fullhannaður og smíðaður af Magnúsi Gíslasyni í kringum aldamótin síðustu á verkstæði hans Stálprýði. Þetta er mikið listaverk og er það jafnan mikill heiður fyrir hvern þann sem vinnur til þessa grips og þar með titlaður "Gíslatökumaður" í eitt ár. Oftast endar svo dagskráin með miklum söng og gítarspili fram undir morgun. 

 Á laugardaginn 9 febrúar s.l. var komið að því að halda þessa stórhátíð heima hjá okkur hjónunum.  Blásið var til veislu klukkan 19:00 og voru flestir mættir á tilsettum tíma, utan Auðbjörgu frænku mína og Úlfar manninum hennar sem búa í Mosó og rata því takmarkað í Reykjavík þegar niður fyrir Elliðaárnar er komið. En þau römbuðu þó á áfangastað fyrir rest eftir að hafa fengið þokkalega leiðsögn símleiðis frá húsráðanda. Telst mér til að mætt hafi um 50 manns, en nokkur úr fjölskyldunni eru ýmist búsett erlendis eða dvelja þar um þessar mundir, þá voru sumir heima vegna krankleika eða veðurfarslegrar fjarlægðar og komust því ekki. Var mikill missir að hafa þau ekki með á þorrablótinu. Eftir að fólkið hafði sporðrennt kræsingunum af bestu list, var komið að því að Jón Þór frændi sýndi afrakstur auglýsingar sem hann vann að hjá fyrirtæki sínu Filmus og hafði á að skipa miklum snillingi honum Þórarni í aðalhlutverki. Þarna vann hann mikinn leiksigur og uppskar mikinn fögnuð viðstaddra sem voru á einu máli um að þarna væri á ferð mikið efni í framtíðarleikara. Af þessu tilefni greiddi framleiðandinn leikaranum, sem var á staðnum, vænan bónus að sýningu lokinni fyrir framúrskarandi leik sem, að sögn, kostaði hann næstum lífið sökum kulda á tökustað.

Þá var komið að þætti Úlfars þar sem hann sýndi myndband, sem tekið hafði verið heima hjá honum á s.l. jólum, um hvernig ætti að láta tengdamömmu gera sig arflausan. Í því myndbandi var aðalhlutverkið í höndum Bjarnheiðar Gísladóttur tengdamóður hans.  Þannig er mál með vexti að Heiða móðursystir fær bók eftir sama höfund hver jól frá Auðbjörgu og Úlfari sem hún bíður eftir með mikilli óþreyju og á því varð engin undantekning þessi jól. En Úlfar hafði lagt á sig mikla vinnu við að búa til nýja bókarkápu ásamt því að endurplasta bókina í þeim tilgangi að sjá upplitið á tengdamóður sinni. Forsíða Bókarkápunnar sem hann hannaði og gerði svo listavel, skartaði mynd af Valgerði Sverrisdóttur með fyrirsögninni "Æviminningar Valgerðar Sverrisdóttur". Á myndbandinu mátti sjá hversu glöð Heiða móðursystir varð þegar hún fékk pakkann frá dóttur sinni og tengdasyni þegar hún umfaðmaði gjöfina um leið og hún segir; ,,þessari var ég að bíða eftir". Þar sem blessunin hún Heiða telst seint til stuðningskvenna framsóknarflokksins, hvað þá Valgerðar, þá varð upplitið á henni allt annað en bjart þegar pakkinn hafði verið tekinn upp. ,,Auðbjörg"!!! ,,Er ekki hægt að skipta þessu einhversstaðar"!!?? Úlfar hafði líka lagt mikið í baksíðu kápunnar þar sem stiklað var á því helsta um líf Valgerðar og innanflokksátök í framsóknarflokknum ásamt því hvaða skoðun hún hafi á því þegar konur gera syni og tengdasyni arflausa eftir hverjar kosningar þar sem þeir kjósi m.a. framsóknarflokkinn.. í niðurlagi stóð: ,,bók sem Heiða verður að lesa". Eins og eftir hverjar kosningar í bæjar- og landsmálapólitíkinni, þar sem Úlfar kýs að öllu jöfnu á skjön við það sem tengdamóðir hans kýs. Var hann endanlega gerður arflaus af hálfu tengdamóður sinnar fyrir þennan hrekk. 

Eftir að æðstaráðið hafði komið saman til að skera úr um það hver ætti að hafa Gíslann til varðveislu næsta árið. Komu aðeins tveir úr fjölskyldunni til greina, Úlfar "arflausi" og Magnús móðurbróðir. En Maggi hafði afrekað það að þjarma ansi ákveðið, svo vægt sé til orða tekið, að Geira bróður sínum til að borga sér skuld sem hann var að rukka í símleiðis eftir að hafa ýtt á vitlausan takka af misgáningi í hraðvali farsímans vegna gleraugnaleysis. Geiri náði þó að leiðrétta þetta þegar leið á símtalið þegar hann gat loks gert grein fyrir sér. Þess má geta að Sigurgeir verður seint talinn til skuldseigra manna. Eftir miklar umræður hjá æðstaráðinu þar sem tvísýnt var um úrslit var niðurstaðan þó sú að Úlfar væri betur að titlinum kominn, þó ekki nema væri að bæta fyrir arfleysið. Eftir að Birna og mamma kröfðust þess að fá að hjálpa við að ganga frá í eldhúsinu af stakri prýði þannig að húsráðendur hefðu minna að gera daginn eftir, héldu síðustu gestir til sýns heima. Eftir voru húsráðendur þreyttir en afskaplega glaðir og þakklátir fyrir vel heppnað kvöld.

 

Amma ,,bloggaði" í den

Ég átti nú ekki von á því að það ætti fyrir mér að lyggja að blogga...og þó. Má segja að ég hafi kynnst svona skrifum sem barn. Er ég dvaldi hjá afa og ömmu í Hausthúsum öðru hverju í æsku. Amma, sem hét Auðbjörg, hélt um langt skeið dagbók sem hún skrifaði í um menn, málefni, veðurfar, blessaðar skeppnurnar og margt fleira sem á daga hennar dró. Kannski má segja að amma hafi verið bloggari síns tíma!?

Hér eru tvö dæmi um dagbókarfærslur ömmu frá 1970...

,,Föstudagur 10.apríl

4 st. frost var í nótt. En það er logn. Við Gísli fórum í Borgarnes. Vegurinn er sæmilegur, það þyðnar svo rólega ennþá. Allt hækkar endalaust. Nú er ....... tvinnakefli 15 krónur, var 5 krónur fyrir tveimur árum. Tegju spjald er nú 22,10, eitt rúgbrauð 30 krónur núna í Borgarnesi, svona er allt. Jóna og Valur fóru inn í Stykkishólm.

...og hin færslan frá sama ári

Fimmtudagur. 30. apríl 2. v. sumars.

Nú er fínt veður í dag. Það var tekið af tveimur gemlingum, búið að taka af þremur. Spóinn vall aftur í dag og það er bara vorlegt úti. Það var 7 st. hiti kl. 10 í kvöld. Hér komu hjón úr Ólafsvík að byðja Gísla fyrir hest til að taka á tölt. Trausti kom til að járna Gjöf (Skjónu) með þeim í fyrsta sinn."

Stundum komu þessar dagbókarfærslur sér vel fyrir gömlu hjónin. T.d. þegar þurfti að ath með rafmagnsnotkun aftur í tímann, veðurfar mánuðinum áður, hvaða dag Huppa bar og svo verðlag frá ári til árs, eins hér má sjá fyrir ofan.

En allavega ætla ég reyna mitt besta til að feta í spor ömmu og reyna að skrifa eithvað um mín hugðarefni öðru hvoru hérna á blogginu. Þó það efni verði aðeins af öðrum toga en það sem móðuramma mín reit forðum.